کد مطلب:77558 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
لما بلغه اتهام بنی امیه له بالمشاركه فی دم عثمان یعنی از كلام امیرالمومنین علیه السلام است در وقتی كه رسید به او خبر[1] و تهمت بنی امیه مر او را به اینكه او شریك بوده در خون عثمان: «او لم ینه بنی امیه علمها بی عن قرفی؟ او ما وزع الجهال سابقتی عن تهمتی؟ و لما وعظهم الله به ابلغ من لسانی!» یعنی آیا بازنداشت بنی امیه را علم و اطلاع ایشان به خصلت و شجاعت من از تهمت ایشان مرا؟ آیا برنگردانید جهال را احوالات سابقه ی من از متهم ساختن من؟ یعنی بعد از اطلاع بنی امیه بر شجاعت من و دیدن جهان اقدام مرا در حروب و جهاد فی سبیل الله در زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله چگونه متهم می سازند مرا به شركت در قتل عثمان كه من مردم را تحریك كرده باشم در خفا به قتل او و در ظاهر اقدام نكرده باشم؟ زیرا كه این قسم رفتار نیست الا خصلت اشخاص جبون و ضعیف در دین. و الا با شجاعت و قوت در دین جمع نخواهد شد و چنانچه بر وفق اطاعت امر من بود، البته ظاهر می ساختم جهاد با او را و مباشر مدافعه ی او می شدم و من هرگز خوف و ترس از محاربه و جهاد فی سبیل الله نداشتم، بلكه مردم به تقریب طمع در اموال دنیویه و انفاق عثمان بیت المال را بر اقارب خود و محروم داشتن ایشان، بر او شوریدند و او را به این جهت به قتل رسانیدند. و قصد ایشان احقاق حق و نصرت من نبود. و با مشورت و امر من نكردند آنچه كردند، [صفحه 380] بلكه محض هوا و هوس باطله ی خود كردند. اگر چه عثمان برخلاف حق بود، قتل او نیز بخلاف حق بود، زیرا كه قاتلین او را بر او حق قتلی نبود و آنها بی اذن امام و به خلاف گفته ی خدا و رسول او را به قتل رسانیدند. و هر آینه چیزی را كه به آن چیز وعظ كرده است خدا ایشان را، از وعید و گناه تهمت و غیبت، مبالغه دارنده تر است از پند زبان من، مثل قول خدای تعالی: (ان بعض الظن اثم و لا یغتب بعضكم بعضا)[2] (و الذین یوذون المومنین و المومنات بغیر ما اكتسبوا فقد احتملوا بهتانا و اثما مبینا)[3] و امثال اینها. «انا حجیج المارقین و خصیم المرتابین» یعنی منم مجادله كننده با خارجین از حق و منم خصم و دشمن شك كنندگان در حق و با این خصلت و حالت من و ظاهر نكردن مجادله و مخاصمه را با عثمان، چگونه تهمت شركت خون به من توان داد. «و علی كتاب الله[4] تعرض الامثال» یعنی بر كتاب خدا عرض می شود آنچه مثل و مانند این تهمت و اسناد بر من است. و كدام آیه دلیل است كه من شریك قتل عثمان باشم و حال آنكه با گروه قتله ی او نباشم و آمر بودن من نیز معلوم نباشد و هیچكس از مباشرین نیز خبر نداده باشند كه به امر من مرتكب قتل او شده اند. «و بما فی الصدور تجازی العباد.» یعنی و بدانچه در دلهاست خبر داده می شوند بندگان در روز قیامت. یعنی بنی امیه كه ادعای خون عثمان می كنند و در دل قصد خلافت و امارت دارند و تهمت خون عثمان را رونق كار خود و فریب مردم ساخته اند. [صفحه 381]
و من كلام له علیه السلام
صفحه 380، 381.